Fortuna - Fatum
« MERCI !! « schreeuwde ik – de stem (ont)hàr(t)d van kwaadheid – toen een wagen mij abrupt de weg afsneed, een parking oprijdend.
Een té vroeg opgetuigde kerstboom veeleer dan een fietser, ik, flikkerend en reflecterend, behangen met fluo-hesje en her en der dito bandjes, mijn vehikel kitcherig opgetuigd met ‘aan-uit-aan-uit’- lichtjes…
Mijn engelenhaar schuilgaand onder een ‘kagoele’, kwestie van de streetcredibility (én ter bekome der warme oortjes én ter protectie van oortjes in mijn oortjes), en nog net geen klingelende klokjes en belletjes ter afwerking dezer kerstige tweewieler.
Remblokjes, dermate ‘van hun rubber’ door té bruusk en hardhandig gebruik, bleven koppig het ‘willewielengewilligwiel’ remmend omklemmen.
‘k Gaf gedorie méér licht dan de ganse steenweglange Kortrijksesteengoede verlichting – de roodopglo(o)eiende hoerehuizekes incluis – !
En nóg, en tóch…op ‘n hààr na weggemaaid, deze te vroeg opgetuigde kerstboom, fietsend naar een veiliger ‘stede…
Het roept vragen op, de piramidaalsvormige verhouding altussen ons aller (op) weg-gebruikers, waardoor de éne al (mogelijkheidshalve bebloeder en alzeker) zwakker mag heten dan die andere; ‘t is een kwestie van ‘t aantal wielen en ‘t aantal kilo’s carrosserie.
Wat weegt, weegt door… in besluitvorming, investeringen , mate van belangrijkheid…
De openbare weg a.h.w. herleid tot amfitheater alwaar gladiatoren – de éne al beter uitgerust dan de andere -de strijd beslechten; iemand moét winnen. De verliezer valt een laatste eer den deel in ‘de media’ , hét forum dat onophoudelijk – het bloed spat van het scherm, sijpelt bijkanst vantussen de pagina’s bij ‘t doorbladeren ervan – wansmakelijke berichten over deze rampspoed verspreidt. Zij zegevieren.
Het roept vragen op, het lijkt wel alsof elk antwoord wordt ingehaald door alweer een nieuw probleem; beetje zoals anti-virusprogramma’s…
En ondertussen trappelen we ter plaatse
November 2011
Louize Gossye
Een té vroeg opgetuigde kerstboom veeleer dan een fietser, ik, flikkerend en reflecterend, behangen met fluo-hesje en her en der dito bandjes, mijn vehikel kitcherig opgetuigd met ‘aan-uit-aan-uit’- lichtjes…
Mijn engelenhaar schuilgaand onder een ‘kagoele’, kwestie van de streetcredibility (én ter bekome der warme oortjes én ter protectie van oortjes in mijn oortjes), en nog net geen klingelende klokjes en belletjes ter afwerking dezer kerstige tweewieler.
Remblokjes, dermate ‘van hun rubber’ door té bruusk en hardhandig gebruik, bleven koppig het ‘willewielengewilligwiel’ remmend omklemmen.
‘k Gaf gedorie méér licht dan de ganse steenweglange Kortrijksesteengoede verlichting – de roodopglo(o)eiende hoerehuizekes incluis – !
En nóg, en tóch…op ‘n hààr na weggemaaid, deze te vroeg opgetuigde kerstboom, fietsend naar een veiliger ‘stede…
Het roept vragen op, de piramidaalsvormige verhouding altussen ons aller (op) weg-gebruikers, waardoor de éne al (mogelijkheidshalve bebloeder en alzeker) zwakker mag heten dan die andere; ‘t is een kwestie van ‘t aantal wielen en ‘t aantal kilo’s carrosserie.
Wat weegt, weegt door… in besluitvorming, investeringen , mate van belangrijkheid…
De openbare weg a.h.w. herleid tot amfitheater alwaar gladiatoren – de éne al beter uitgerust dan de andere -de strijd beslechten; iemand moét winnen. De verliezer valt een laatste eer den deel in ‘de media’ , hét forum dat onophoudelijk – het bloed spat van het scherm, sijpelt bijkanst vantussen de pagina’s bij ‘t doorbladeren ervan – wansmakelijke berichten over deze rampspoed verspreidt. Zij zegevieren.
Het roept vragen op, het lijkt wel alsof elk antwoord wordt ingehaald door alweer een nieuw probleem; beetje zoals anti-virusprogramma’s…
En ondertussen trappelen we ter plaatse
November 2011
Louize Gossye
posted by ggossye | 3:18 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home