zuigt sleept bonkt zweet

Het Leven
zuigt en sleept en bonkt en zweet
Lucht licht op
schichten energie
ontlokt aan twee vreemden,
op slag verliefden
En tijdloos waakt, moeder naakt
want ’t kind van de borst verdreven
Niemand ontsnapt aan de levenskracht
aan éénieder van ons gegeven
door menigeen gefnuikt
verloren in ’t verkeerde Leven
dat zuigt en sleept en bonkt en zweet
en niet oplicht.