serendipiteit

Het is Iemand om in bescherming te nemen.
Iemand in wiens hoofd je graag een wijle zou vertoeven, gewoon lukraak tussen de aldaar levende gedachten, flanerend tussen de ideeën. Iemand wiens nabijheid vlijt.
Er is altijd wel dat beetje onrust mee gemoeid, doch niet negatief daarom, noem het veeleer een 'spanning', 'tensie'...
De blik op de wereld, altijd op 'waarachtig'; de zintuigen onvermoeibaar op zoek naar prikkels. Je herkent Iemand aan het spichtig rondturen, monter als de omgeving daartoe uitnodigt, bedrukt als de sfeer teneergeslagen in een hoekje wegkwijnt...
Iemand immers constant in wisselwerking met de omgeving, absorberend bezig.
Een diepkrachtige glans ook in Iemands ogen die monsterend binnenkijken in jou, vanbinnenuit.'t Zijn de ogen die woorden vormen, tesaam met Iemands lijf...een sprekend geheel,woorden niet echt nodig.
Zie je Iemand voor je ?
'Iemand' is eigenlijk Iedereen, dàt is het vreemde. Sommigen zijn het niet constant maar kruipen af en toe in Iemands vel, al naargelang het sommigen best uitkomt.
Soms is er ook Iemand die niet goed beseft Iemand te zijn...
Een ander Iemand toont zich te weinig,té stevig in de greep van het Leven zoals sommigen het leven.
Die hunkering die Iemand is wordt aldusdoende weggeborgen, ondergedompeld.
En grauw zijn onze dagen.
Wat rest zijn verhakselde dromelarijen - de nachten staan er bol van- die elkander verdringen om vooraan in dat onderbewuste te mogen bestaan.
Verloren oord, vergeten Utopia waarheen niemand de weg nog vindt en Iemand vandaan komt.
Maar Iemand vindt altijd weer een ander Iemand...