balboekje

Middernacht
***
Een laatste stuiptrekking schokt doorheen het bijna ontzielde lichaam
dat ‘2007’ was...
Op datzelfde moment hijst ‘2008’ – jonge deerne en onbevangen nog –
zich in haar baljurk, schitterglitterglanzend met lovertjes behangen...
Het jaar is Hààr.
Gedesemd met sapfisch vuur ruist ze over de alsnog lege dansvloer
ter verlokking, verleiding van al wie Haar tijd wil delen.
Wat ‘2007’ was, wil ze misschien al niet meer weten,
is al tot geschiedenis verjaard.
Of tóch, nog een lààtste wals gunt ze hem...
immers, uit ‘t Verleden kan je altijd leren,
het goede zowel als het gevaarlijke.
De laatste maat is nog niet teneind of alreeds lost ze 2007,
Zijn Tijd zit erop...
Ze laat hem wegvlieden, eeuwig dolend in het onverschillige Niets.
***
In Hààr ligt alle hoop besloten nu,
Zij heeft alles te bieden, als dageraad
– naakt nog en berijmd -.
En wij - Minnaars van het Leven - willen allen Hààr als eerste ten dans.
Met het vaste voornemen grootmoedig het nog onbetreden jaar in te gaan,
grijpen we haar gretig bij de heupen om de toon te zetten van ‘Haar Jaar’
....in majeur voorwaar.
***
Omstaanders – net niet bijTijds genoeg –
walsen geduldig bordeauxrood in tulpende glazen, het boeket als troost.
Zij weten dat hùn Tijd nog komt
Wachten Wijsheid
***
In een belendende ruimte - als een krans gevlochten rond de vleugel –
heffen dromers een cantate van dankbaarheid aan;
zij die alsnóg leven bezingen de doden,
de menigte immers afgeslankt naar minder
in deze korte tijdsspanne
van het Oude Jaar naar het Dansend Paar...
en al waren zij niet altijd ‘au courant’ ervan
ten lange leste blijkt wie overblijft, en dan ...?
***
De gemoederen raken verward,verhit
want Zij, Tijd raast voort
als een derwish tolt ze, rolt ze ...haar eigen onbesuisdheid achterna...
Haar danspartners in de ban van krachten buiten hen om
want weerloos aan Tijd, zijn zij,
zijn wij allen
en zonder Haar bestaat er niets...
Zij leidt
Ten dans...!
December 2007