woordwerksels

Sunday, December 28, 2008

kliekjes

De dag zwaaide nog even met haar staartje en wég was ze, “Dàaaag…”
***
Waarom hebben wij de onhebbelijke neiging om niet-schrijvende stylo’s alsmaar weer terug in die pot-vol te stoppen en daardoor elke keer meer geërgerd: “Wéér één die het niet doet !!!” te moeten willen uiten ?
***
Ik schrijf graag in de zon, het geeft me ’n reden om in de zon te zitten....Lezen van ’t zelfde...
***
Het moet verschrikkelijk zijn voor een poes zich niet meer overal te kunnen wassen...
***
Voor deze éne keer wil ik dat het vlug donker wordt; heb lichtjes gehangen buiten...
***
Champagne op een nuchtere maag maakt dat alles anders verloopt dan gebruikelijk...
***
Angst bedwingen door te denken aan nóg grotere angsten...?
***
Ze was zo oud als het aantal treden dat je moest overwinnen om tot in haar appartement te geraken.
***
Te denken dat wij de laatste generatie zijn die minutenlang aan één stuk met de armen wijdgespreid hebben gestaan opdat ons ma haar bol van afgetrokken wol weer zou kunnen opdraaien.
***
Soms wil ik dat mijn zoon aan kinderen begint, omdat ik zin in breien heb...en (onderliggend) omdat ik niet wil dat mijn kleinkind (?) zich mij herinnert als ’n aftandse tandeloze vergissing in de tijd...
***
Het mooiste lijkt mij als blijkt dat je in je leven de meeste tijd hebt doorgebracht samen met diegene(n) die je meest nà is...of dat nu je kind, je kompaan, partner of ouder(s) is...
***
‘popelen’ is als ‘champagne’; de bubbels nemen bezit van je...

Saturday, December 27, 2008

van harte...

2009 bestààt
omdat 2008 ervandóór gaat;
- haar schoot vol herinneringen -
een compilatie van gebeurtenissen allerhande.
‘Hoop’ daarentegen schuift ze een jaartje dóór
daar dient ‘Hoop’ immers voor:
tijdloos uitgestelde tijd tussen wachten en wensen
Méér is 2009 alsnog niet
- een lege efemere vlakte -
een oneindigheid aan rust waarin alles nog dient te gebeuren,
in te kleuren door wie en wat ons overblijft,
want 2008, die weduwe op wacht,
is met (die) één en ander aan de haal
alsof ze immer wilt blijven voortbestaan,
zuigt ze tot de laatste letter leven
uit wie of wat ze bij zich houdt
wanhopig wetend hààr tijd is op, haar mantel vol voos verdriet
haar schoonheid haar ontglipt
ontsnapt naar dat jonger wicht.
2008 transparant geworden
want we weten wie ze was;
wij volop in haar aanwezig geweest
2009 daarentegen een onbeschreven gaaf blad
alles mag weer opnieuw beginnen
voor weer een jaar vol
hoop
...


voor wat het is,
voor u vooral
Louize Gossye
December 2009