woordwerksels

Monday, November 03, 2014

pendule

Het beeld stamt uit mijn pperiode (pendelperiode): stééds stond daar die vrouw - in de 'wandelgangen' van St Pietersstation - leeftijdsloos,  'n bevroren glimlach op haar lippen, schommelend van deze naar gene zijde, niets en alles ziend alsof ze moeite had om Leven buiten zichzelf te ontwaren, toe te laten.
Ze intrigeerde me, zo alléén temidden zovelen dag na dag na dag... pendelend.
Thans, zo'n 25 jaar later, zie ik haar opnieuw, 't is 't schommelen dat mijn aandacht trekt en die bevreemdende glimlach. Onze blikken kruisen elkaar, 'n tel van een seconde en ik denk nog: "Ziét ze me, bestà ik ? " als plots haar blik oplicht en ik opleef want: "er is contact"...ook zij zwikt 25 jaar terug...
Ik zal het evenwel nooit te weten komen want ik beende reeds verder terwijl zij alweer op dat andere been wiebelde. Zij pendelt dus nog steeds, van haar ene been op haar andere, Brusselwaarts...