China Moses

She's got it...
Blues zangeres, as black as she is as black her blues...en toch zo kleurrijk.
De camera zoemt in, op een onwezenlijk groot scherm - beeldkwaliteit 'impeccable' - een smile, 'n klaterwithelderbrede glimlach van hier tot in de Camargue.
Haar kroezelig haar omhoogtorenend, in een wikkel gedraaid, haar haar in 'n koord rond haar haar.
Zo klein en schattig aaibaar donzig haar oortjes, zo hoepelgroot haar earrings, de wereld rond.
In haar wangen kuiltjes, meisjesachtig ondiep met net erboven vrouwschoon opbollend haar wangen als heuveltjes zo gezond rond.
Tot plots, de stilte kruipt diep, concentratie zindert, kersrood opgezette voldikke lippen tuiten zich en laten een stroom van zotzoete klank naar buiten; een vocaal orgasme volgt.
Helder, 'n breed spectrum van hoog naar laag dalend, klimmend, foutloos, moeiteloos, zo lijkt het.
Elk ritme wordt geproefd, betast, gedeeld, uitgestrooid...
Haperend hees - soms is zingen even de klank dimmen - dan diepsmachtelijk heropbouwen, vanuit de buik, eerst het corpus, dan de ruimte vullend.
Het klinkt oud, jong, verenigd in één, tijdloos.
Een timbre dat je blijvend kippevel bezorgt.
Ze licht helder op, haar goudgele huidskleur illuminerend in een evocatief,begenadigd licht, schitterend als een monstrans.
Ze rondt af, haar stem - rond - schuift de gordijnen dicht, haar banden trillen, sidderen nog even na, de bandleden volgen, zijn haar gena'...
Haar smile breed open, de ogen tot streepjes getrokken met wimpers die de eerste rij koelte toeknipperen - zwaar opgezet in paars en zwart en rood ook -.
Weer is daar die spanning, de concentratie van wat was, gebald nagenieten...
She was, She is....