2011

Kom maar op, 2011,
In de ring ermee, vat aan, volvoer, beslis, beslecht.
Toon je ware gelaat
- wij niks te vrezen, niets dat ons schaadt -
Wàt te verliezen, tenzij onze strakke onbezonvolschoonste jaren
inruilbaar voor de gratie der net-niet-oudsten-van-dagen
De tijd van bang zijn voorbij
óns verslijt je niet.

Jij, nauw’lijks een jaar te gaan, je radius beperkt.
Wij daarentegen draaien kring na kring rondjes met en rond elkaar
ontmoetingen onontkoombaar;
kring keert weerom en om keert kring
Zoekend naar de kern
vliedt wie àl te snel, uit het middelpunt richting rand, de uiterste schil
ontelbare stukjes ‘niets’ verplaatsend
voor wie niet de zin inziet van waarheen, van wàt hij wil

Bezeten van jezelf zwengel je de rabiaatdraaiende cirkel aan
Wij in je huid je vel vol ongewisse gewaarwording
Ingezogen in ‘t zog van jou, van Tijd die komt
Jij genoegdoenlijk gezwets, gezwel, gezwollen metastijdstase
Verwijlgeil schommel je in eigen schoot
Triviaal tijdsgewricht ontwrocht, imploderend van eigendunk

Wijl wij in langzachte bogen
Tijd willen verstrijken
Rust vergaren
glijdend over je snaren, onze vinger aan de trilling van jij, Tijd
een pizzicato van het onverwachte
niet uitgesloten
Dieper dan wat in Tijd verglijdt reikt onze ziel
want langer dan levens lang gerokken ons adem halen


Louize Lieve Gossye